Adoptee Awareness Month: Boeken

Mam, ik kan niet meer – Betty van Brunschot

In ‘Mam, ik kan niet meer’ vertelt Betty van Brunschot over de onveilige jeugd die ze heeft ervaren als adoptiekind en het proces van herstel en genezing dat daarop volgde. Het is een aangrijpend maar ook hoopvol boek over jeugdtrauma’s en hechtingsproblemen, bedoeld voor iedereen die op zoek is naar verbinding en begrip.

Dit is ook China : Terug naar mijn geboorteland – Cindy Zhu Huijgen

Huijgen werd als baby uit China geadopteerd. Uit nieuwsgierigheid naar haar geboorteland werd ze er correspondent. Met het uiterlijk waarmee ze als kind in Nederland gediscrimineerd werd, wint ze als journalist het vertrouwen van de gewone Chinees, van activist tot partijlid. Huijgen kan daardoor dicht bij het nieuws komen. Met iedere ontmoeting groeit het besef dat zij het leven had kunnen leiden van de mensen die zij in China spreekt. Ze verlangt ernaar om meer te weten te komen over haar eigen adoptiegeschiedenis. In haar geboorteplaats vindt ze antwoorden over haar afkomst. Dit boek gaat voorbij aan het beeld dat men in het Westen van China heeft, en laat zien het wat het óók is: een land met ruimte voor liefde, kunst en dromen.

WEES – Moederliefde onder voorwaarden – Myranda Hilhorst

“Ik wil geen contact meer met jou!” Geschokt kijk ik mijn moeder aan. Koude rillingen lopen over mijn rug. Versta ik het goed? Ik vraag haar om te herhalen wat ze zei. Ik zie aan haar dat zij het serieus meent, maar ik snap het niet.

Van het ene op het andere moment verbreekt de moeder van Myranda het contact. Het is de zoveelste keer dat een ouder plotseling uit het leven van Myranda verdwijnt. Eerst verloor ze haar biologische oudersIn het Nederlands gebruiken we veel verschillende woorden voor ouders na afstand en adoptie. Iedereen gebruikt eigen woorden voor deze relaties en geeft een eigen betekenis aan deze woorden. Dat betekent dat twee personen hetzelfde woord op een andere manier kunnen interpreteren en gebruiken. Ook kunnen verschillende woorden, verschillende emoties oproepen. Dat betekent dat hetzelfde woord voor twee mensen anders kan voelen. Via een vragenlijst onderzocht INEA welke woorden we als expertisecentrum interlandelijke adoptie in wording het beste kunnen gebruiken. De uitkomst hiervan helpt ons om bepaalde woorden te kiezen. We zijn ons ervan bewust dat elk woord dat we uiteindelijk kiezen voor iedereen persoonlijk voordelen en nadelen kan hebben. We volgen als INEA de huidige maatschappelijke en wetenschappelijke discussie rondom het gebruik van taal met veel aandacht en blijven ons taalgebruik, in samenspraak met de Redactieraad en de Adviesraad, evalueren en waar nodig aanpassen. in Zuid-Korea, daarna overleed haar adoptievader en nu wil haar adoptiemoeder niets meer van haar weten.

Nieuw Leven – Op reis naar jezelf kun je nooit verdwalen – Kathalijn Kalawati Vergeer

Wanneer begon het leven van Kathalijn Kalawati nou echt? In 1988, toen ze als Kalawati in India werd geboren? In 1990, toen ze als geadopteerde naar Nederland kwam en Kathalijn werd? In 2016, toen ze haar biologische moeder vond? In 2019, toen ze ontdekte hoe ze ooit werd verwekt? Of pas eind 2023, toen ze zelf nieuw leven op de wereld zette?

Kathalijn Kalawati Vergeer kiest zelf niet voor één van die data: op ál die dagen – en nog wat andere – begon voor haar een nieuw leven, vertelt ze in dit meeslepende, aangrijpende en vaak humorvolle verhaal over een jonge vrouw op ontdekkingsreis.

Het verdriet van Sri Lanka – Sanne van Rossen & M. Ambaum

Sanne is enkele weken oud als ze in 1985 wordt geadopteerd door een Nederlands gezin. Sanne houdt zich niet met haar afkomst bezig en kent een onbezorgde jeugd in de dorpjes waar het gezin woont. Haar andere huidskleur ‘compenseert’ ze door niet op te vallen. Ze is één van de meisjes en doet zich vooral Nederlands voor.

Maar de levensvragen gaan knagen. Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Wie zijn mijn biologische ouders? Leven zij nog? En waarom hebben zij mij afgestaan? De drang om antwoord op deze vragen te krijgen en de innerlijke onrust groeit als Sanne uit huis gaat en ook zelf moeder wordt. Met haar eigen baby op de arm vraagt ze zich af hoe een moeder het voor elkaar krijgt om haar kind af te staan? Wat is er in 1985 in Sri Lanka gebeurd waardoor haar moeder haar heeft weggegeven ter adoptie?

Als ik er niet meer ben: Het verhaal achter de muziek van een geadopteerde man – Carlos Westerbeek

‘Als ik er niet meer ben’ is het meeslepende en eerlijke levensverhaal van Carlos Westerbeek, alias Nette Jonguh. Hij beschrijft wat er door een getraumatiseerde man heengaat die zijn kinderen dreigt te verliezen.

Carlos werd in een sloppenwijk te Recife in Brazilië geboren en op zesenhalf-jarige leeftijd geadopteerd. Vanaf dat moment deed hij er alles aan om zijn verleden achter zich te laten en richtte hij zich volledig op zijn nieuwe leven in Nederland. Naarmate hij ouder werd en vader van zijn tweede zoontje, trad zijn verleden steeds meer naar de voorgrond. De muur, die hij had opgeworpen om zijn angsten en trauma’s buiten te houden, brak tot aan de grond toe af. Carlos was bereid om alles in zijn leven op te geven. Behalve zijn kinderen. Voor hen ging hij tot de dood.

Een verboden dochter uit India : Adoptie, Terugkeer en Bezinning – Asha Dijkstra

Asha Dijkstra is geadopteerd uit India. Als meisje mocht zij niet bij haar biologische ouders opgroeien.

Thema’s als identiteit, inclusie en gendergelijkheid zijn verweven in haar persoonlijke verhaal ondersteund met onderzoek. Asha werkt bij de Inspectie van het Onderwijs en denkt als ervaringsdeskundige mee over adoptie- beleid. Tevens heeft zij een eigen stichting: Aara Foundation.

Ongezien Verlies : Gedichten binnen de thema’s verlies, adoptie, heling en herstel – Sasa Brüning

Haar gedichten beschrijven de emoties, gevoelens, gedachten en ervaringen die Sasa Brüning heeft (gehad) in haar leven rondom haar adoptie en het bijbehorend verlies. Ze beschrijven onder andere heel duidelijk de paradox die ze ervaart van het geadopteerd zijn. Naast de moeilijke gevoelens die ze beschrijft, schrijft ze hoe ze probeert toe te werken naar een leven met minder worstelingen. Haar gedichten gaan zowel over moeilijke gevoelens als over heling en herstel. Daarmee wil ze anderen inzicht geven in haar gevoelens, gedachten en ervaringen. Ze wil graag (h)erkenning geven en daarmee steun bieden aan andere geadopteerden en hoopt tevens niet-geadopteerden inzicht te geven in wat adoptie voor een geadopteerde kán betekenen.

Vleugels van papier – Lavinia Meijer

’Als ze acht jaar is, ontmoet ze de liefde van haar leven: de harp. Lavinia’s missie, het instrument een prominentere rol geven in de (moderne) klassieke muziek, leidt haarzelf en passant naar de wereldtop. Een onverwacht levensteken van haar Koreaanse biologische vader wordt het begin van een identiteitscrisis. Het besluit hem uit te nodigen voor haar optreden tijdens een nieuwjaarsconcert in het Seoul Arts Center verandert haar leven.

In Vleugels van papier geeft Lavinia Meijer een eerlijke inkijk in het opgroeien van een geadopteerde in Nederland. Haar passie voor muziek vormt haar niet alleen als mens: het blijkt haar redding.

Adoptica: Mijn leven als adoptiekind – Emily Kocken

‘Ik wist dat ik geadopteerd was, mijn broertje wist het ook. Hoe en wanneer het ons is verteld, weet ik niet meer. We waren klein. Dat weet ik wel. Ik ging nog niet naar school. Dat weet ik zeker.’

Adoptica is Emily Kockens aangrijpende, intieme en literaire autobiografie over haar leven als adoptiekind en over dat van haar man Adam, die eveneens werd afgestaan. Het gaat ook over het Amerika van de fifties en sixties, waar haar Nederlandse ouders haar en haar broertje adopteerden. Terug in Nederland wordt de adoptie verborgen gehouden. Als Emily’s biologische moeder zichzelf plotseling bekendmaakt, kantelt alles.