Eva had één staatslot en twee DNA-tests: “Ik had voor mijn gevoel drie loten en ik moest maar gaan zien of er op één van deze loten een prijs zou vallen”   

Op zoek gaan naar je biologische oudersIn het Nederlands gebruiken we veel verschillende woorden voor ouders na afstand en adoptie. Iedereen gebruikt eigen woorden voor deze relaties en geeft een eigen betekenis aan deze woorden. Dat betekent dat twee personen hetzelfde woord op een andere manier kunnen interpreteren en gebruiken. Ook kunnen verschillende woorden, verschillende emoties oproepen. Dat betekent dat hetzelfde woord voor twee mensen anders kan voelen. Via een vragenlijst onderzocht INEA welke woorden we als expertisecentrum interlandelijke adoptie in wording het beste kunnen gebruiken. De uitkomst hiervan helpt ons om bepaalde woorden te kiezen. We zijn ons ervan bewust dat elk woord dat we uiteindelijk kiezen voor iedereen persoonlijk voordelen en nadelen kan hebben. We volgen als INEA de huidige maatschappelijke en wetenschappelijke discussie rondom het gebruik van taal met veel aandacht en blijven ons taalgebruik, in samenspraak met de Redactieraad en de Adviesraad, evalueren en waar nodig aanpassen., niet alle geadopteerden hebben die behoefte. De 22-jarige Eva is geadopteerd uit China en wilde dat al wel een lange tijd. Toch kwam het er niet van, tot dat ze in haar geboorteland was vanwege haar studie. Vanaf dat moment pakte ze zoveel mogelijk kansen om haar biologische familie te vinden.   

Eva is opgegroeid in Friesland en vond het best lastig dat er in haar omgeving maar weinig mensen waren die er uitzagen zoals zij. “Toen ik een jaar of 14 was kreeg ik vragen als wie ben ik eigenlijk? Waarom ben ik zo? En wie zijn mijn biologische ouders dan?” Ondanks de vragen die ze al langere tijd had, was ze nog niet gaan zoeken naar haar familie in China. “Ik was best wel bang om te gaan zoeken. Dat is denk ik ook gevoed omdat mijn omgeving mij vertelde dat het zoeken is naar een speld in een hooiberg. Ook kreeg ik het advies om ‘er maar gewoon niet aan te beginnen’ met als argument dat ‘het je leven ruïneert als je de hele tijd op zoek bent naar je biologische familie en ze maar niet kunt vinden’.”  

Bloedtest als begin

Daardoor heeft Eva het zoeken naar haar biologische familie nog een lange tijd opzijgeschoven. Maar in de zomer van 2024 kwam er, voor de toen 21-jarige Eva, een kans die ze niet kon laten liggen. “Ik had vroeger periodes dat ik best wel verdrietig kon zijn en veel nadacht over mijn biologische familie. Dus dan ging ik op internet allerlei dingen zoeken hoe ik hen zou kunnen vinden. Daardoor wist ik al wel een beetje wat de opties zijn, zoals een DNA-test doen en het inhuren van een searcher ter plaatse die ook posters ophangt met mijn zoekbericht.”  Ze had naast de naam van het kindertehuis en de naam van de vindplaats geen informatie, dus ze wist niet zo goed of een searcher zinvol zou zijn. De eerste concrete stap zette ze daarom toen ze in China studeerde in de buurt van de geboorteplaats die werd genoemd in haar adoptiepapieren. In die plaats begon ze met het doen van een DNA-test bij het politiebureau.   

Die DNA-test is een bloedtest waarvan de resultaten in de politiedatabase worden opgeslagen. “Ook maakte het politiebureau een zogeheten missing person file aan. Daarin staan dan details die je zelf hebt opgegeven over wie je bent en natuurlijk de gegevens van de DNA-test die je hebt gedaan. Het nadeel daarvan is wel dat biologische ouders ook naar de politie moeten zijn geweest om zich te registreren in die database. Als zij daar niet in staan, vind je dus sowieso geen match.” 

Naar het kindertehuis

Ook is Eva bij haar kindertehuis geweest om te kijken of daar nog meer informatie was. “Ik heb een set aan standaard adoptiedocumenten ingezien, maar ik vroeg me af of er nog meer bekend was. Ik vond het bezoek aan mijn kindertehuis best wel een gekke ervaring omdat alles heel erg opgezet leek. Ze hadden een gebouw gebouwd, speciaal voor mensen die het kindertehuis kwamen bezoeken. Het voelde daardoor voor mij een beetje alsof ik een museum bezocht.” Ze kreeg een document te zien die ze nog niet eerder had gezien, maar er stonden uiteindelijk dezelfde gegevens in als in de papieren die ze wel al kende. “Het bezoek was wel emotioneel voor mij, maar was helaas niet helpend in mijn zoektocht naar biologische familie.”  

Dat het zo kon lopen had Eva zich al wel een beetje op voorbereid, door het kindertehuis was ze doorverwezen naar de afdeling burgerlijke zaken om een bezoek aan te vragen bij het kindertehuis . “Ik wist al dat ik er niet te veel van moest verwachten toen ik een formulier bij de afdeling burgerlijke zaken in de provinciehoofdstad Hefei moest invullen om mijn kindertehuis te kunnen bezoeken. Iemand van burgerlijke zaken gaf mij toen het advies om de reden van het bezoek aan te passen of er een streepje te zetten. Ik kon er beter omschrijven dat het mij bijvoorbeeld leuk leek om te zien waar ik vandaan kom en waar ik heb gewoond Daardoor wist ik dat mijn verwachtingen helaas omlaag moesten.” Zelf kreeg ze het gevoel dat als ze de werkelijk reden zou geven, haar verzoek voor een bezoek dan werd afgewezen. De reden die ze bij burgerlijke zaken gaven is dat China niet verantwoordelijk is voor geadopteerden die willen zoeken naar biologische familie. Eva voegt daar nog aan toe: “Ik weet natuurlijk niet hoe kindertehuizen daarin staan in andere provincies in China zijn, maar dit was in mijn provincie, Anhui, het geval.”  

Grote internationale DNA-databanken 

Voor Eva was het fijn dat ze na zoveel jaar dan eindelijk twee dingen had ondernomen om haar biologische familie te vinden. Ik heb lang in mijn leven gedacht dat ik niks kon proberen en dat het onmogelijk was om een zoektocht te starten. Het voelde als een opluchting dat ik nu toch wat had gedaan in een poging mijn biologische familie te vinden. Ik voelde wel een bepaalde rust dat ik wat had geprobeerd in China. Maar daar was dus helaas geen match uitgekomen. In het najaar van 2024 merkte ze dat ze het toch wel heel erg jammer vond dat het tot niets had geleid. “Ik koop altijd één keer per jaar een staatslot voor mijn verjaardag. Deze keer kocht ik daarnaast ook een DNA-test bij MyAncestry en 23andMe. Dus ik had voor mijn gevoel drie loten en ik moest maar gaan zien of er op één van deze loten en prijs zou vallen.”  

Uiteindelijk verloor Eva 15 euro op dat staatslot. Toen haar DNA-testen geregistreerd stonden in de DNA-databanken van 23andMe en MyAncestry kwam de grote verrassing: in beide databanken had ze een match. Eva: “Ik had daardoor voor mijn gevoel de grootste jackpot ooit gewonnen. In januari van dit jaar had ik de eerste match. Dat was in 23andMe met mijn Chinese zus. Haar Chinese voor-én achternaam vielen mij meteen op, want de Chinees geadopteerden die ik ken hebben een Nederlandse of Chinese voornaam, maar de achternaam is dan altijd van de adoptieoudersIn het Nederlands gebruiken we veel verschillende woorden voor ouders na afstand en adoptie. Iedereen gebruikt eigen woorden voor deze relaties en geeft een eigen betekenis aan deze woorden. Dat betekent dat twee personen hetzelfde woord op een andere manier kunnen interpreteren en gebruiken. Ook kunnen verschillende woorden, verschillende emoties oproepen. Dat betekent dat hetzelfde woord voor twee mensen anders kan voelen. Via een vragenlijst onderzocht INEA welke woorden we als expertisecentrum interlandelijke adoptie in wording het beste kunnen gebruiken. De uitkomst hiervan helpt ons om bepaalde woorden te kiezen. We zijn ons ervan bewust dat elk woord dat we uiteindelijk kiezen voor iedereen persoonlijk voordelen en nadelen kan hebben. We volgen als INEA de huidige maatschappelijke en wetenschappelijke discussie rondom het gebruik van taal met veel aandacht en blijven ons taalgebruik, in samenspraak met de Redactieraad en de Adviesraad, evalueren en waar nodig aanpassen.. Hier stond zowel een Chinese voornaam als achternaam.”  

Vervolgens had Eva haar DNA-rapport van 23andMe geüpload in de DNA-databank GEDmatch. Daar kwam ze een DNA-match te zien met haar biologische moeder. “De tweede match met mijn biologische moeder in MyAncestry kwam nog een paar weken later. Dus in totaal zijn er drie matches geweest. Het was echt bizar. Ik heb in de afgelopen jaren zo vaak nagedacht over wat de kans nou zou zijn dat ik zo snel mijn familie in China kon vinden en die kans leek mij echt heel klein.”  

Andere zoekmogelijkheden

Eva heeft haar biologische familie dus teruggevonden. Maar als dat via die weg niet was gelukt, had ze nog andere mogelijkheden in gedachte in de zoektocht naar haar Chinese familie. “Zo weet ik dat de organisatie DNAConnect.org op de website een lange tabel heeft met mensen die opzoek zijn naar familie. De laatste keer dat ik die tabel bekeek waren het zo’n 1200 mensen die opzoek zijn naar hun kind.” Dat gaf haar hoop dat het mogelijk zou zijn om ooit haar biologische familie terug te vinden. “Ik zag toen gewoon concreet dat er echt veel ouders op zoek zijn naar hun kind. En achteraf stond ik zelf ook op die lijst. Die lijst kan fijn zijn om mee te beginnen, want wie weet herken je gegevens van jezelf die daarin vermeld staan.”  

Nog een andere organisatie voor Chinees geadopteerden die kan helpen bij het zoeken naar biologische familie is The Nanchang project weet Eva. “Zij zijn ook betrokken geweest met mijn match met mijn biologische moeder. The Nanchang Project biedt hulp in het opsturen van DNA van Nederland naar China, om zo je DNA in de Chinese database te krijgen.” Daarnaast heeft The Nanchang Project ook veel informatie en ervaring over het vinden van biologische ouders door middel van DNA-testen en searchers. 

Verder denkt Eva dat het je kansen vergroot om twee DNA-testen te doen en het daarna te uploaden naar GEDmatch. “Dat zou denk ik stap één moeten zijn, in plaats dat het bij mij stap 2 was. Ik deed het omgekeerd omdat die mogelijkheid er toen gewoon was om eerst naar het politiebureau en kindertehuis in China te gaan.” Nog twee andere tips die Eva aan Chinees geadopteerden wil geven wanneer ze willen zoeken naar biologische familie zijn contact opnemen met vrijwilligers van Baobeihuijia (in het Engels: Baby Come Home), een vrijwilligersorganisatie in China die families met elkaar herenigd, en ervoor zorgen dat je met een oproep op het Chinese Tiktok, Douyin, komt. “Zo’n video op Douyin kan viral gaan in een provincie als het veel wordt verspreid door andere mensen. Daardoor denk ik dat dat ook een waardevolle manier kan zijn, wanneer je best wel veel op iemand lijkt en jongere broers of zussen daar veel op zitten zou dat best wel kunnen leiden naar een match.”